วันศุกร์ที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2553

เรียงความเรื่องแม่


แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่เราเฝ้าโอ่ละเห่  กล่อมลูกน้อยนอนแปลไม่ห่างหันเหไปจนไกล
แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอมยอมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่ นี่แหละหนาอะไรไม่ใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม....


         
           แม่เป็นผู้ให้กำเนิด แม่อุ่มท้องเรามา 9 เดือน แม่ยอมลำบากไม่รู้เท่าไรเพื่อเรา แม่ยอมเสียสละทุกอย่างได้เพื่อลูก ไม่ว่าลูกจะทำผิดมากเพียงใดก็ตามแม่พร้อมจะให้อภัยลูกได้เสมอ ลูกทุกคนควรรักแม่ให้สมกับที่แม่รักเรา  แม่เป็นผู้ที่รัก ที่คอยดูแลเราจนเติบใหญ่ วันที่เรามีลมหายใจครั้งแรกบนโลก
1 ชีวิตเกิดมา แต่อีกหนึ่งชีวิตเกือบจะต้องสูญสิ้น เพราะอย่างนี้เราถึงรักแม่มาก และจะไม่มีวันทำให้แม่เสียใจกับการกระทำของเรา

          แม่ค่ะ....หนูอยากบอกแม่ว่าหนูรักแม่มาก เป็นคำที่ไม่ค่อยได้พูดกับแม่ซักเท่าไร อาจจะละเลยไปกับคำพูดคำนี้ แต่เราก็คิดว่าเราไม่เคยทำให้แม่ต้องเสียใจเลยซักครั้ง เวลาเราจะทำอะไรไม่ดี เราก็จะคิดถึงแม่ ถึงพ่อ แล้วเราก็จะสำนึกเองว่าเราไม่ควรทำ

                               คำว่าแม่สั้น ๆ แต่ยิ่งใหญ่       แต่ว่าใจแม่ผันผูกรักกว่า
                          แม่คือคนรักลูกสุดแก้วตา            แม่คอยนำพาแต่สิ่งดีๆ
                          มาวันนี้เป็นวันดีจะบอกรัก           ให้แม่ประจักษ์ในดวงจิต
                          คำว่าแม่เป็นผู้ให้ชีวิต                 ให้ความคิดให้ปัญญาคุณากร
                         ทุกวันเราควรรักแม่                      อย่าแพ้ในความชังอย่างแม่สอน
                         ใครไม่รักอย่าอาวร                      ถามตัวเราก่อนว่าเราควรรักใคร

แม่......ไม่เคยหรอกให้เราหลงรัก
เพราะเราเต็มใจรักแม่โดยไม่ต้องหลง

...........

แม่...ไม่เคยบอกเลิก
แม่...เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เลลาเรากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย
และไม่เคยทวงคืน

...........